گر به تو افتدم نظر
می نویسم میت می این مونتاک و بخاب می روم شاید بخابش ببینم.
در وهله ی نخست... اومدم بنویسم "وهله" شک کردم بین ه و ح؛ سرچ کردم دیدم ه درسته. تو نتایج اومده بود که مفهوم مطلق هگل در وهله ی نخست عین کثرت است یا مثلن لیبرالیسم در وهله ی نخست آزادی بیان و اندیشه است :)
گفتم صنما، ما رو به این شطحیات چه کار؟ اگه سبو شکست عمر تو باقی. می مونیم که فاصله ها رو نیم فاصله کنیم، نمی مونیم؟ گفتش اگر برآید! گفتم بر می آید، بر میارونیمش. گفتم تو اصن می دونستی نامجو ترنجشم از رو کمِل برداشته؟ عِب نداره آقا بذ برداره بخونه ما کیف کنیم، بذ یجا دیگه مثلن بخونه مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان رشته به رشته نخ به نخ... تـــــــــــار به تار و پـــــــــو به پو.
حکایت این روزهای ما شده حکایت مردی نشسته بر قله که تسبیح فیروزه ای رنگی هم بر دست گرفته زل زده به آفاق دوردست و از این ذکرایی که آدم کاربلدا بلدن می گه... چی بود داداشی می گفت تو پری؟ از اونا. مثلن یکی هست و هیچ نیست جز او، وحده لا اله الاهو
پ ن: این اولین پست این وبلاگه در واقع! سال ها تو Kino می نوشتم.
