از شب چه خبر باشد مر مردم خوابی را

ماه رمضونِ بی‌ روحیه و گمونم هر چی هست از کوتاهیِ شب‌هاست. بقول حبیب شبِ کوتاه دو ریال ارزش نداره و همونطور که تو لیستِ زیر می‌بینید بصورت غیر مستقیم ماه رمضون هم لحاظ شده:

فیلم‌خارجی‌های سینما فرهنگ، شکست عشقی، شام بریم بیرون، کارای ناجور، دزدی کلاسیک با نقاب و دستکش بی‌انگشت، تلسکوپ، رصدخانه، راه شیری، اجرام آسمانی، اعتکاف، جوشن کبیر، نون و خرما بذاری پشت در فقرا، لباس خواب و نوربالا.

حالا ما چی‌کار کردیم؟ هی این ور اون ور، هی اِهِن و اوهون و گرما و مکافات هست، اما فیلم و آهنگ و کتاب و اینام هست. فلذا نشستم خیلی خاک و خولی و بی ظرافت چند تا چیز سوا کردم اینجا بنویسم که بماند انشالله تعالی!

تندیس بهترین آغاز فیلم با حضور میا واسیکوفسکا تعلق می‌گیره به Crimson Peak و دوربینی که از لای مه نزدیک خانم می‌شه و دستای خونیش رو گرفته جلوی صورت زخم و زیلیش و می‌گه: ارواح واقعی‌ان! در ضمن همین چند روز پیش Tracks با حضور میا واسیکوفسکا رو دیدم و خلاصه این انتخابم حاصل یه رقابت بوده.

تندیس بهترین کتاب هفته تعلق می‌گیره به "سوءقصد به ذات همایونی" نوشته‌ی رضا جولایی. قصه‌ی یه گروه مارکسیست که می‌خوان محمدعلی شاه رو ترور کنن. خیلی دوست دارم فیلمش ساخته بشه و پل نیومن دهه‌ی هشتاد احضار بشه در نقش حیدرخان عمواوغلی، میکی رورک در نقش حسین خان، رابرت ردفورد دهه هفتاد در نقش زینال، ویلیام اچ میسی در نقش عباس، استیو بوشیمی در نقش کریم دواتگر، جورف گوردن لویت در نقش شلووا ایلیا و جیک جیلنهال در نقش پدر ژوزف.

تندیس بهترین آلبوم روز تقدیم می‌شه به آلبوم آخرِ موبی Long Ambients 1 Calm. Sleep که چار ساعت موسیقیه و خود استاد در وصفش گفته اینا رو درست کردم اصن واسه خواب و یوگا و مدیتیشن و کوفت، اما فی‌الواقع خواب را از چشمانم ربود. نه درامی داره، نه ضربی، نه چیزی، همش یه سری نوای کشدار الکترونیک.

و در آخر تشکر می‌کنم از چوب‌ گردو و راش که خیلی لطف داشتن این هفته.

پ‌ن: فردا تشییع جنازه‌ی محمدعلی (کلی) تو لویی ویلِ ایالت کنتاکی برگزار می‌شه. همونجایی که میچ بیلور، بابای درو بیلور مرد و تشییع شد.

پ‌پ‌ن: مجتبا تولدت مبارک :)

My Father's Gun

One of These Mornings

یه روز تو گرگ و میشِ دم صبح چایی پررنگم رو میذارم رو میز و خوب نگاهش میکنم دیگه ازتون ناراحت نمی شم دیگه ازتون خوشحال نمی شم روزی که یکی از اون قاب عکس های کورت کوبین که دادم صالح یدونه واسه خودمم خریده باشم و گذاشته باشم رو طاقچه خونه م، بر میگردم بهش نگاه می کنم و ساکسوفون خودمو میندازم گردنم و پشت می کنم بهتون و می رم...یکی هم از دور داد می زنه :

دونت فورگت سیکستی بی...

سیکستی بی...

سیکستی...

Moby - One of These Mornings

جنس خوب - 2011

blackfield - welcome to my dna

طرفدارای رادیکال استیون ویلسون رو شاید راضی نکنه (همونطور که تو نت دیدم اینطور بوده تا حدی) ولی آلبوم آرت راک ِ پاپیه که اصلن از استانداردها کوتاه نمیاد و واقعن گوش نوازه. این آلبوم البته بیشتر (ینی خیلی بیشتر) محصول تفکر موسیقاییِ اویو گفنه و نماینده ویلسون اینجا بیشتر صدای گرمشه که بطرز استثنایی روی نت ها نشسته.

grails - deep politics

شاید اگه قرار بود یه کار انتخاب کنم همینو انتخاب میکردم.

بقول وینسنت هانا : !This crew is good  موسیقی که پست راکه، از اوناش که صدای گیتار توش میاد،تو چارراهاش وقت خطر صدای سوت سوتک پاسبون میاد، هر جا بری صدای رادیوش میاد...

moby - destroyed

خب موبی! باز بقول وینسنت هانا :

?I mean - is this guy something, or is he something

Noel Gallagher's High Flying Birds - Noel Gallagher's High Flying Birds

من یه اعترافی بکنم. زیاد پایه oasis نبودم. ینی اصلن زیاد هم ازشون گوش نداده بودم و تک و توک چندتایی دوست داشتم. حالا این داداشا جدا شدن از هم، اون یکی گویا زیاد تحویلش نگرفتن با کار جدیدش ولی نوئل جان کاری کردن کارستان، گلستان، همچین بریت پاپی قاتی موسیقیش کرده که یه نمه یادآور کلدپلی هم هست و منو که تو همین چند هفته ای که شنیدمش خیلی سرحال آورده.

superheavy - superheavy

الان بخوام از این تعریفای مرسوم درباره سوپرگروه ها بکنم میگم ببینید سوپرگروه ها معمولن چیز بدردبخوری نمیشن و میلنگن نمونه ش هم فلان و بهمان ولی این سوپرگروه خیلی خوبه و از این حرفا... ولی من میگم خودتون گوش بدید بهش تا طعمشو حس کنید. توش ای . آر . رحمان هست و دیمین مارلی (پسر باب) و جاس استون و دیو استوارت و میک جگر و از موسیقی زهی  و کوبه ای شرقی هند توش هست تا رگه و سول و چقدر جالب که اینا با هم خوب ترکیب شدن و طعم خودشونو دارن. تعریف کردن من شاید محرک باشه ولی موسیقی آنست که خود ببوید، برید ببویید خودتون.

پ ن : البته جا داره ادای احترامی هم بکنم به این آلبوم ها :

The Decemberists - The King Is Dead

Adele - 21

Anathema - Falling Deeper

Steven Wilson - Grace For Drowning

Radiohead - The King Of Limbs

کریستف رضاعی - کنعان

محسن نامجو - بوسه های بیهوده

پس نوشت : اینجا از آلبوم Grace For Drowning فقط اسم بردم و بعدن خودم خیلی پشیمون شدم که چرا ازش ننوشتم یا از چندتا آلبوم دیگه مثل shadow of the past از گروه پست راک روسی sleep dealer و بشرط حیات حتمن از خجالت اینا در میام. فقط اینو بدونید که  Grace For Drowning چیزی ورای صحبت انتخاب بهترین ها و از این دست بازیاست!