من عودم و از سوختنم نیست رهایی

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست / تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی

 ای وای بر آن گوش که بس نغمه‌ی این نای / بشنید و نشد آگه از اندیشه‌ی نایی

 افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع / در آینه‌ات دید و ندانست کجایی

 آواز بلندی تو و کس نشنودت باز / بیرونی ازین پرده‌ی تنگ شنوایی

 در آینه‌بندان پریخانه‌ی چشمم / بنشین که به مهمانی دیدار خود آیی 

بینی که دری از تو به روی تو گشایند / هر در که براین خانه‌ی آیینه گشایی