I'm going there someday

دوشنبه, ۴ مرداد ۱۳۸۹، ۰۵:۴۸ ق.ظ

.City of lights-
In Fiji, they have......iridescent algae that come out.once a year in the water
.That's what it looks like out there

?You been there-

.No, I'm going there someday-

?Oh,Yeah-

?You travel a lot

.Yeah-

?Traveling make you lonely-

I'm alone. I am not...-

.lonely...

?You-

.Real lonely-

۰ ۰
۸۹/۰۵/۰۴
۲۹۴ نمایش

احسان

نظرات (۱۲)

۰۴ مرداد ۸۹ ، ۰۹:۰۳

مبزو

عالی بود از اون پست هاست که آدم دوست داره خودش گذاشته بود!

ممنون، لطف داری.

۰۵ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۴۴

سینا

سلام احسان جان ...
حالا که مشکل حل شده 2تا عکس شیرینی من به تو ... ( البته خیلی بی ارتباط )
http://image.toutlecine.com/photos/b/r/e/bresson-robert-03-g.jpg

http://i.telegraph.co.uk/telegraph/multimedia/archive/01161/arts-graphics-2005_1161952a.jpg

مرسی سینا. راستش عکس درست درمون از برسون ندیده بودم اصلن!

۰۵ مرداد ۸۹ ، ۲۳:۲۷

وحید جلالی

دلم رفت.یادمه اولین بار که این مخمصه رو برای یکی از رفقا نشون دادم آخر فیلم داشت یواشکی اشک هاشو پاک می کرد.
این هم از زاویه ای دیگر:

http://vahidjalali.persiangig.com/image/BW7.JPG

ما تو کل فیلم مشغول این کار هستیم! نه، این عکس تو یه نمه شاد می زنه، اون city of lights هم توش پیدا نیست :)

۰۶ مرداد ۸۹ ، ۰۴:۲۴

mouse

wow
Great

۰۸ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۳۰

علیرضا

آدم که مخمصه رو می بینه و بعدش فیلمهای بعدیِ مایکل مان رو مرور میکنه، از این ناراحت میشه که چرا استاد بعد از مخمصه، دیگه هیچوقت به یک کلیتِ شاهکار نرسید؟ چرا ما باید با دیدنِ منبع موثق و علی و دشمن مردم، فقط به فضای همیشه دوست داشتنی و تک لحظه هایِ "مایکل مان"ی بسنده کنیم؟ این حقِ طرفدارانِ "مان" نیست.
همون موقع که مخمصه رو دیدم، بیشتر از همه اینکه فیلم تونست معنای اسمِ خودش و اون جمله ی رابرت دنیرو درباره ی "مخمصه" رو در انتها اونقدر قاطعانه و اثرگذار تعریف و تصویرکشی کنه، من رو میخکوب کرد.
اون جمله ی مک کالی که یادت هست احسان؟
هیچوقت به خودت اجازه نده اونقدر درگیرِ چیزی بشی که وقتی تو مخمصه افتادی، نتونی ظرفِ 30 ثانیه ازش دل بکنی.

به! یادم هست؟مگه میشه یادم بره؟
در مورد حرف اولت هم باید بگم که تا حد زیادی موافقم، البته من فیلم "نفوذی" رو با اینکه خیلی وقته دستمه هنوز ندیدم، همینطور "میامی وایس" رو ولی مخمصه رو اوج کار مان می دونم و "شریک جرم" رو هم دوست دارم، این فیلمبرداری دیجیتال و روی دست زیاد بهش نساخته بنظرم، وگرنه که فیملبردار " دشمنان ملت" همون اسپینوتیه که قبلن هم بود.

۰۹ مرداد ۸۹ ، ۰۶:۱۶

مهتاب

هستمش

باریکلا.

۰۹ مرداد ۸۹ ، ۱۵:۰۱

صالح

اصلا قبول ندارم این به "کلیت شاهکار" نرسیدن را.
نگرفتم احسان میامی وایس را دیدی یا نه؟ که اگر ندیدی به کل از سلاحیت خارجی عزیزم برای قبول داشتن و نداشتن این ماجرای کلیت. نفوذی را که ندیدی کامل ترین فیلم مان است به نظرم و میامی وایس شاهکار عجیبی است که با اینکه داستان مشخصی ندارد (یا بهتر بگویم اصلا نیازی به داستان ندارد) ولی فیلم حول قهرمان هایش به بهترین شکل پیش میرود. کولاترال و علی هم که اصلا قرار نبوده چیزی شبیه مخمصه باشند و در مرام خودشان خوب کار مکنند و خوب جواب میدهند. و باید اضافه کنم که اولی را خیلی دوست دارم. و دشمنان ملت که درست است که فیلمنامه ضعیفی دارد ولی باز جز بهترین های سال خودش بود. و فکر کنم این وظیفه روی دوشم است که بگویم این یکی را هم خیلی دوست دارم. و هر کدام از این فیلم ها که اسم بردم خیلی بلندتر از تک لحظه های "مایکل مانی" است.
0.و چه حالی بردی تو با این پستی که گذاشتی.
0.و چه خوب که زود زود آپ می کنی.
0. و اینکه این پست ات فقط برای تماشاست و چیزی نباید درباره اش گفت و بدان که بانی خیر شدی و رفتم دوباره سراغش و....

چاره ای ندارم جز تسلیم. نه میامی وایس رو دیدم و نه نفوذی رو. اولی رو هرجا رفتم دانلود کنم از لیست فیلمای استاد همین یه قلم لینک نداشت فقط! دیگه واجب شد به این فیلمی ِ محلمون بگم بیارش هرجور شده. بعد از اینکه دیدمشون میام درباره ش حرف میزنیم.فیلم "دشمنان مردم" ولی بازم نظرم اینه که تصویربرداری دیجیتال و دوربین روی دست همزمان نقاط ضعف فیلم بودن، فیلمای مان یه نظم و تر و تمیزی و صافی ِ مدرن میخواد که اینجا درنیومده بود بعلت زمان قصه ولی همین عناصر توی "شریک جرم" عالی بودن.
*پستم هم برای تماشاست، آفرین.

۰۹ مرداد ۸۹ ، ۱۷:۳۵

وحید جلالی

به علیرضا: به شدت مخالفم.شاید اگر پاچینو و دنیرو دو تا از بهترین بازی های کارنامه شون رو در مخمصه نداشتند، الان با خیال راحت می گفتم میامی وایس بهترین فیلم یا درست تر، مایکل مانی ترین فیلم استاده.تمام المان های سبکی مان به بهترین شکلش رو در میامی وایس می بینیم.البته نفوذی هم شاهکار دیگری است که دست کمی از این دو فیلم ندارد.شریک جرم رو خیلی دوست دارم.همین طور سارق اولین فیلم مان.

ای بترکید شما ها که هی بیادم میارید میامی وایس رو ندیدم. آقا جان می بینم، نزنید. ولی بازم فکر نمی کنم رو دست مخمصه چیزی بخواد بلند بشه، مگه الکیه؟
سارق همونه که جیمز کان بازی کرده دیگه؟ خیلی محو یه چیزایی ازش یادمه.

۰۹ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۱۷

وحید جلالی

آره.همونه.عاشق آخرشم که جیمز کان خانواده اش رو می فرسته برن و خونه رو منفجر می کنه.

۱۰ مرداد ۸۹ ، ۰۶:۴۷

صالح

آخییییییییییییییییش!(به خاطره کامنت وحید و میامی وایس عزیز)
و اینکه احسان میامی وایس را باید بعد از نفوذی ببینی... الکی که نیست مراتب دارد باید به معرفتی رسید و بعد رفت سراغش

چشم ای شیخ

۱۱ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۲۶

علیرضا

پس خطرناک ه اگر بگم اتفاقا من معتقدم میامی وایس ضعیف ترین فیلم مایکل مان ه. و اگر اسمش رو هم در کنار منبع موثق و علی و دشمن مردم نیاوردم، از این بابت بود که برخلافِ اونها، اون تک لحظاتِ درخشان و فضای دوست داشتنی رو هم نداره.
وحید جان، مخمصه نه از بابتِ صرفا زوجِ درخشانِ دنیرو و پاچینو، که از بابتِ توازنِ غریبی که مان بین فیلمنامه و کارگردانی در یک سطحِ عالی برقرار کرد - که بعدها فقط در منبع موثق نصفه و نیمه به این توازن رسید - بهترین فیلم مایکل مان ه.

من دیروز میامی وایس رو سفارش دادم و بزودی رای نهایی و تعیین کننده(!) خودم رو بر این مرافعه خواهم داد!

۱۳ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۳۷

صالح

کرو پشت فرمان نشسته و پاچینو پشت سرش کنار پنجره. بیرون باران می بارد کرو یک جا ماشین را نگه داشته تا داستانش را تعریف کند. خیلی همدیگر را نمی شناسند و مایکل مان کارگردان تازه دارد شروع می کند به قرار دادن این دو مرد کنار هم. آن جمله بالا را که کرو می گوید پاچینو را داریم با آن چشم های باهوشش و یک لبخند ریز. که تازه دستش آمده طرفش کیست که این حالا مردی است که با اطمینان می گوید که از او می ترسند. بعد با همان چشم ها و لبخند یک نگاه بیرون ماشین و شیشه باران خورده و کشتی توی آب و ناله ای که کشتی می کند و دور می شود.... خیلی کوتاه است، نگاه پاچینو یک آن است ولی غوغا می کند.
تازه بعد از این است که پاچینو می رود جلو می نشیند و کرو داستانش را تعریف می کند.

خب اینم شد موتور محرکم برای نفوذی.دیشب، یعنی جمعه شب مایامی وایس رو دیدم همونطور که خودت میدونی.فیلم عالی بود و پر از اون لحظه های ناب و کلیت خوبی هم داشت ولی..هنوز میراث خور مخمصه هستن فیلمهای مان. توی این فیلم، شریک جرم و دشمنان ملت قشنگ ردپای ایده های شاهکار مخمصه رو میشه دید، با این تفاوت که اونجا همه جمع هستن با هم. هیچ اشکالی نداره که این فیلما هم از اون ایده ها داشته باشن ولی هنوز اریجینال اونه بنظرم...یکی از موسیقی های کافه ای مایامی وایس الآن شده رینگ تون من!

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

Kino

کش رفتن و به‌ عاریت گرفتن و ادغام تکه‌های ناجویده، و جعل نتیجه‌های ناوارد جبران حفره‌‌ی خلاءها نیست

Dionysus

Whispers

KinoPoetic

Kino

Muzika

Sometimes

MUSE

foot massage

Drug

Heat

Two Against the World

Relaxi Taxi

کتاب‌خوانی

اذکار

مرقومه

Light

نظرات (۱۲)

آخرین مطالب