قدر زر زرگر شناسد؟
چند روز پیش موقع فروختن یه سکه‌ی طلا متوجه شدیم تقلبیه. گفتن سکه رو ببرید به همون فروشگاهی که اسمش روی بسته‌ش حک شده و قاعدتن باید اونا برش دارن یا جوابگو باشن. امید چندانی نداشتیم ولی رفتیم و طرف هم با نیم نگاه اول گفت سکه تقلبیه. بعد هم توضیح داد که ما خودمونم شکایت کردیم و از این که مشتری سکه‌ی تقلبی میاره پیشمون خیلی حالم گرفته و می‌شه و اینا.
بعد صحبت کشید به پیدا کردن راهکار. خیلی تأکید کرد که از طلافروشی‌ها و فروشنده‌های گذری سکه نخرید و حتمن برید سراغ فروشنده‌های رسمی سکه و حتمن دقت کنید آدرس حک شده روی سکه همون آدرس مغازه باشه. گفتم خب این که راهکار نهایی نیست، بالاخره باید یه راهی باشه که مشتری بتونه مطمئن بشه. تو ذهنم چیزی شبیه سیستم شاپرک بود که اواخر دوران احمدی نژاد باب شده بود و صحت رسمی و تقلبی یا قاچاقی بودن هر کالا با ارسال پیامک به یه سامانه‌ی مرکزی چک می‌شد.
پیشنهاد دادم رو هر بسته‌ی سکه یه بارکد یا کیو آر کد حک بشه که به یه دیتابیس مرکزی وصل باشه و بعد از هر مبادله هم وضعیت فعلی سکه رو نشون بده. اینجوری هر مشتری با چک کردن اون کد می‌تونه از صحت معامله مطمئن بشه. آقای سکه فروش گفت ما چند وقت یک بار جلسه داریم تو اتحادیه و راهکار پیشنهاد می‌دیم، گفتم حالا این راهکار منم پیشنهاد بدید شاید راهگشا بود.
غرض اینکه مواظب باشید کلاه سرتون نره.
